Στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προσφεύγει η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ καταγγέλλοντας την Ελλάδα για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, και ειδικότερα του άρθρου 11 αυτής, όπου αναφέρεται ότι τα Σκόπια μπορούν να ενταχθούν σε διεθνείς οργανισμούς με την προσωρινή τους ονομασία, "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας". Η κυβέρνηση των Σκοπίων θεωρεί ότι η άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας από την πλευρά της χώρας μας, τον περασμένο Μάρτιο στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, αποτελεί παραβίαση της Συμφωνίας και με αυτό ως πρόσχημα καταφεύγει στη Χάγη τερματίζοντας ουσιαστικά τις συνομιλίες που διεξάγονται εδώ και καιρό στα Ηνωμένα Έθνη υπό τον Ειδικό Διαμεσολαβητή, Μάθιου Νίμιτς.Η παραπάνω εξέλιξη οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η τακτική των Σκοπίων έχει αλλάξει (παρά τις αντιδράσεις του Προέδρου Τσερβένκοφσκι που διεμήνυσε στον πρωθυπουργό Γκρούεφσκι ότι "αναλαμβάνει ολόκληρη την ευθύνη για το πρόβλημα της ονομασίας και τις προσπάθειες προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ", χαρακτηρίζοντας την απόφασή του "αντίθετη προς τους νόμους και το Σύνταγμα") και έχει εξελιχθεί σε επιθετική. Τα πρώτα σημάδια της αλλαγής αυτής είχαν διαφανεί καιρό πριν, όταν ο πρωθυπουργός της FYROM έστελνε κάθε μέρα και από μία επιστολή κατηγορώντας την Ελλάδα για παραβίαση των δικαιωμάτων της "μακεδονικής μειονότητας" (sic), σε μια σαφή προσπάθεια να μετακινηθεί το ενδιαφέρον των συνομιλιών από ζήτημα που αφορά αποκλειστικά και μόνο την ονομασία του γειτονικού κράτους, σε ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικού έθνους και γλώσσας.
Τότε, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιδράσει στις προκλήσεις της Σκοπιανής πλευράς, αν και οι πολιτικοί της γείτονος χώρας είχαν δώσει αρκετές αφορμές, που θα δικαιολογούσαν την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από μέρους της Ελλάδας. Η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε "Αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος", οι συνεχείς αναφορές στην "αλύτρωτη Μακεδονία του Αιγαίου", η έγερση μειονοτικών ζητημάτων, ήταν μερικές μόνο από αυτές τις αφορμές. Και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τότε υποστήριζαν ότι η χώρα μας έπρεπε να έχει προσφύγει στη Χάγη και να έχει αυτή καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία ως παραβιασθείσα.
Οι τωρινές εξελίξεις φαίνεται να δικαιώνουν τη συγκεκριμένη άποψη καθώς η ελληνική πλευρά θα προσέλθει κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας έχοντας ως υπερασπιστική της γραμμή την "αναντίρρητη παραβίαση της Συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπίων". Ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται να υποστηρίξει ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία (άρα και το άρθρο 11) είναι εδώ και καιρό ανενεργή, αφού έχει παραβιαστεί από την ΠΓΔΜ η υποχρέωση για σχέσεις καλής γειτονίας. Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν καταγγέλθηκε τότε που παραβιαζόταν η Συμφωνία, ή έστω, όταν πια είχε φανεί η σκλήρυνση της στάσης από την πλευρά των Σκοπίων και ήταν ορατό το ενδεχόμενο τα Σκόπια να θέσουν το θέμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ; Γιατί η ελληνική διπλωματία αντί να οδηγεί αυτή τις εξελίξεις, άφησε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην άλλη πλευρά και τώρα σύρεται πίσω από αυτή;
Απάντηση φυσικά δεν είναι εύκολο να δοθεί: Έλλειψη διορατικότητας; Έλλειψη αποφασιστικότητας; Αδράνεια των διπλωματών; Αδράνεια των πολιτικών; Συνδυασμός των παραπάνω; Μπορεί να ισχύουν όλα, ή να ισχύει κάτι άλλο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που έχει γίνει πιο σύνθετο από ό,τι ήταν την προηγούμενη βδομάδα. Για να φτάσει να εκδικαστεί η προσφυγή στη Χάγη ενδέχεται να περάσουν και τέσσερα χρόνια. Εν τω μεταξύ η πιθανότερη κίνηση από την πλευρά των Σκοπίων είναι η προσφυγή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αιτούμενα την αναγνώρισή τους με τη συνταγματική τους ονομασία. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα κράτη έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας", η ευόδωση της προσπάθειάς τους δεν αποκλείεται να έχει ευχάριστα γι' αυτούς, και δυσάρεστα για την Ελλάδα, αποτελέσματα. Το διπλωματικό πόκερ που καλείται να παίξει η Ελλάδα θα είναι σκληρό, ενώ πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετρήσουμε ακόμη μία ήττα στα εθνικά μας θέματα.
Οι κινήσεις αυτές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα. Από τη μία το ρευστό πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό, με την οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα, τους αντάρτες και την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και από την άλλη τα ανοιχτά "μέτωπα" στην εξωτερική πολιτική με το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Πιθανότατα να πρόκειται για σύμπτωση και να μην κρύβεται κάποια "διεθνής συμπαιγνία εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων" - θεωρία που βρίσκει ισχυρή απήχηση στη χώρα μας - αλλά, όλα αυτά,σε συνδυασμό με τη λήξη της προεδρίας Μπους σε δύο μήνες (μην ξεχνάμε ότι λίγο καιρό πριν είχε δει το φως της δημοσιότητας έγγραφο όπου Αμερικανοί και Σκοπιανοί επιχειρούσαν να περάσουν από το "παράθυρο" την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας) και την ανακοίνωση της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Άγκυρας και Σκοπίων, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά για το εάν είναι όντως τυχαία ή μεθοδευμένα. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αντεπεξέλθει στην δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί.
Υ.Γ: Ενδιαφέρον θα έχει και η στάση του νέου Προέδρου Ομπάμα, μετά τα τόσα που έχουμε ακούσει για τη "φιλελληνική" του στάση!
Τότε, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιδράσει στις προκλήσεις της Σκοπιανής πλευράς, αν και οι πολιτικοί της γείτονος χώρας είχαν δώσει αρκετές αφορμές, που θα δικαιολογούσαν την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από μέρους της Ελλάδας. Η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε "Αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος", οι συνεχείς αναφορές στην "αλύτρωτη Μακεδονία του Αιγαίου", η έγερση μειονοτικών ζητημάτων, ήταν μερικές μόνο από αυτές τις αφορμές. Και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τότε υποστήριζαν ότι η χώρα μας έπρεπε να έχει προσφύγει στη Χάγη και να έχει αυτή καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία ως παραβιασθείσα.
Οι τωρινές εξελίξεις φαίνεται να δικαιώνουν τη συγκεκριμένη άποψη καθώς η ελληνική πλευρά θα προσέλθει κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας έχοντας ως υπερασπιστική της γραμμή την "αναντίρρητη παραβίαση της Συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπίων". Ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται να υποστηρίξει ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία (άρα και το άρθρο 11) είναι εδώ και καιρό ανενεργή, αφού έχει παραβιαστεί από την ΠΓΔΜ η υποχρέωση για σχέσεις καλής γειτονίας. Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν καταγγέλθηκε τότε που παραβιαζόταν η Συμφωνία, ή έστω, όταν πια είχε φανεί η σκλήρυνση της στάσης από την πλευρά των Σκοπίων και ήταν ορατό το ενδεχόμενο τα Σκόπια να θέσουν το θέμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ; Γιατί η ελληνική διπλωματία αντί να οδηγεί αυτή τις εξελίξεις, άφησε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην άλλη πλευρά και τώρα σύρεται πίσω από αυτή;
Απάντηση φυσικά δεν είναι εύκολο να δοθεί: Έλλειψη διορατικότητας; Έλλειψη αποφασιστικότητας; Αδράνεια των διπλωματών; Αδράνεια των πολιτικών; Συνδυασμός των παραπάνω; Μπορεί να ισχύουν όλα, ή να ισχύει κάτι άλλο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που έχει γίνει πιο σύνθετο από ό,τι ήταν την προηγούμενη βδομάδα. Για να φτάσει να εκδικαστεί η προσφυγή στη Χάγη ενδέχεται να περάσουν και τέσσερα χρόνια. Εν τω μεταξύ η πιθανότερη κίνηση από την πλευρά των Σκοπίων είναι η προσφυγή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αιτούμενα την αναγνώρισή τους με τη συνταγματική τους ονομασία. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα κράτη έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας", η ευόδωση της προσπάθειάς τους δεν αποκλείεται να έχει ευχάριστα γι' αυτούς, και δυσάρεστα για την Ελλάδα, αποτελέσματα. Το διπλωματικό πόκερ που καλείται να παίξει η Ελλάδα θα είναι σκληρό, ενώ πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετρήσουμε ακόμη μία ήττα στα εθνικά μας θέματα.
Οι κινήσεις αυτές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα. Από τη μία το ρευστό πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό, με την οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα, τους αντάρτες και την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και από την άλλη τα ανοιχτά "μέτωπα" στην εξωτερική πολιτική με το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Πιθανότατα να πρόκειται για σύμπτωση και να μην κρύβεται κάποια "διεθνής συμπαιγνία εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων" - θεωρία που βρίσκει ισχυρή απήχηση στη χώρα μας - αλλά, όλα αυτά,σε συνδυασμό με τη λήξη της προεδρίας Μπους σε δύο μήνες (μην ξεχνάμε ότι λίγο καιρό πριν είχε δει το φως της δημοσιότητας έγγραφο όπου Αμερικανοί και Σκοπιανοί επιχειρούσαν να περάσουν από το "παράθυρο" την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας) και την ανακοίνωση της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Άγκυρας και Σκοπίων, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά για το εάν είναι όντως τυχαία ή μεθοδευμένα. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αντεπεξέλθει στην δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί.
Υ.Γ: Ενδιαφέρον θα έχει και η στάση του νέου Προέδρου Ομπάμα, μετά τα τόσα που έχουμε ακούσει για τη "φιλελληνική" του στάση!
3 σχόλια:
Κωστή
στ'αλήθεια πιστεύεις ότι αυτοί που μας κυβερνάνε θα είχανε τα κότσια να καταγγείλουν την συμφωνία τότε που έπρεπε; Πολύ αμφιβάλω ρε φίλε. Μακάρι να το'καναν.
Τώρα που είναι οι ρεαλιστές που εέλεγαν εθνικιστές και σωβινιστές όλους όσοι διαφωνούσαν με την υπογραφή της συμφωνίας το 95;
Πανηγυρίζουν ακόμη για τον Ομπάμα;
Φίλε, σήμερα μπήκα πρώτη φορά. Ενδιαφέρον είναι. keep going.
Στράτος Β.
Δεν ξέρω ρε φίλε. Ειλικρινά δεν ξέρω. Από τα πολιτικά κόμματα μόνο ο ΛΑΟΣ είχε προτείνει την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας (αυτό όμως δεν είναι παράλογο). Τα υπόλοιπα κόμματα αρκούνταν να καταγγέλουν τον "αλυτρωτισμό των Σκοπίων".
Σαφέστατα δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό κανενός, και ούτε μου φαίνονται όλοι άχρηστοι. Το αντίθετο μάλιστα. Θεωρώ ότι υπάρχουν στο Κοινοβούλιο οξυδερκείς πολιτικοί. Το αποτέλεσμα όμως είναι αυτό που είναι και δεν είναι ευχάριστο.
Εμείς οι απ' έξω εκφράζουμε απόψεις και προβαίνουμε σε κρίσεις έχοντας ελλειπή γνώση της πραγματικότητας και αγνοώντας τα δεδομένα. Μπορεί δηλαδή να το σκέφτηκαν και οι πολιτικοί μας αλλά για τον έναν ή τον άλλλο λόγο να μην τόλμησαν. Αυτά θα τα μάθουμε πολύ αργότερα, αν τα μάθουμε και όλα.
Βλέπω πάντως, τη στιγμή που στην Κύπρο πάνε να περάσουν το σχέδιο Ανάν από την πίσω πόρτα, η εξωτερική μας πολιτική να σκοπιανοποιείται. Και δεν μου αρέσει αυτό. Ούτε η εξέλιξη με τα Σκόπια, ούτε το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ουσιστικά απούσα από τις διαπραγματεύσεις στην Κύπρο. Είναι περίεργα όλα αυτά...
Υ.Γ: Να περνάς να μας "βλέπεις" φίλε.
Και τα σχόλιά σου καλοδεχούμενα...
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική για τα Σκόπια ήταν επί 15+ χρόνια εγκλωβισμένη σε επιχειρήματα βασισμένα στην Ιστορία και στα "δίκαια" της Ελλάδας. Δεν πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος που να θεωρεί πλέον εκείνη την πολιτική πετυχημένη: Οι αναφορές σε γεγονότα που έγιναν 2.500 χρόνια πριν, μπορεί να εκτόνωναν το εσωτερικό μέτωπο και να μας γέμιζαν ενθουσιασμό, αλλά δεν έπειθαν κανέναν, ενίσχυαν την εικόνα της νευρωτικής μεγάλης χώρας που θέλει να πνίξει την μικρή. Αν τότε καταφεύγαμε και στην καταγγελία της συμφωνίας, θα χάναμε και τα τελευταία προκαλύματα.
Η στροφή που έγινε πέρυσι, οπότε αρχίσαμε να μιλάμε με όρους παρόντος και μέλλοντος, έκανε πολλές χώρες να ξανασκεφτούν το ζήτημα. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, σχεδόν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες (οι χώρες της πάλαι ποτέ "παλαιάς" Ευρώπης) είναι ευάλωτες σε επιχειρήματα περί μειονοτήτων και κανείς δεν θέλει να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου...
Δημοσίευση σχολίου