Βαθύ ΠΑΣΟΚ και πράσσ(ε)ιν άλογα

"Το κόμμα του τραβάει το μανίκι" έγραφε στο πρωτοσέλιδό της η Ελευθεροτυπία. "Το βαθύ ΠΑΣΟΚ στέλνει μήνυμα στον Γιώργο" έγραφε άλλη εφημερίδα. Η αναφορά γίνεται για την εκλογή του κυρίου Σ. Ξυνίδη στη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ξυνίδης (πρόταση του ΓΑΠ) έλαβε 180 ψήφους σε σύνολο 374, κάτι λιγότερο από το 50%, που προβλέπει το καταστατικό του Κινήματος για να είναι έγκυρη η εκλογή του. Τελικά, η εκλογή του επικυρώθηκε χωρίς να χρειαστεί επαναληπτική διαδικασία χάρη στην υποχώρηση του "συγκεντρωσιάρχη" του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παναγιωτακόπουλο, ο οποίος δήλωση ότι "δεν υπάρχει λόγος να επιμείνουμε αυστηρά στην τήρηση του καταστατικού".
Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ερμηνεύεται από το σύνολο του Τύπου και των πολιτικών αναλυτών ως επίδειξη δύναμης και μήνυμα του βαθέως ΠΑΣΟΚ που αισθάνεται ότι επιχειρείται ο παραγκωνισμός του από ένα άλλο, "καινούριο" ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Κακά τα ψέμματα, όταν ο Πρόεδρος που οδήγησε το Κίνημα σε μία εντυπωσιακή νίκη με διαφορά πλέον των 10 μονάδων, αποτυγχάνει να εκλέξει τον εκλεκτό του με ένα ποσοστό άνω του 50%, τη στιγμή μάλιστα που "παίζει" σχεδόν μόνος του, πρέπει να μιλάμε για ένα ισχυρό σοκ και ένα ισχυρό μήνυμα. Μόνο που το μήνυμα αυτό δεν το στέλνει το "βαθύ ΠΑΣΟΚ", το στέλνει μία μερίδα ΠΑΣΟΚων που αισθάνεται ότι μένει έξω από τη διαχείριση της εξουσίας και το φαγοπότι που -αυτοδικαίως- ακολουθεί.
Αυτό τεκμηριώνεται και από το ίδιο το πρόσωπο που ο Γιώργος Παπανδρέου προώθησε στη συγκεκριμένη θέση: Μέλος του Κινήματος από τα δεκαεννιά του χρόνια, επικεφαλής της ΠΑΣΠ Κομοτηνής, μέλος των τοπικών οργανώσεων, πρόεδρος Νομαρχιακής Επιτροπής. Για όσους γνωρίζουν πως λειτουργούν τα ελληνικά κόμματα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένας επικεφαλής Νομαρχιακής, συχνά έχει περισσότερη δύναμη από ό,τι οι τοπικοί βουλευτές. Προφανώς λοιπόν, ο εκλεκτός του ΓΑΠ δεν είναι το "ρηχό" ΠΑΣΟΚ. Πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ από τον Ξυνίδη δεν γίνεται να είσαι. Είναι όμως ένα νέο πρόσωπο, χωρίς εμπλοκή στην κεντρική πολιτική σκηνή και γι' αυτό είναι πιο εύκολο να περάσει επικοινωνιακά ως φορέας μιας νέας πολιτικής φιλοσοφίας, μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς και τη διαφθορά που αυτοί συνεπάγονται Πρόκειται απλώς για ένα ωραίο περιτύλιγμα σε ένα προϊόν ίδιο με τα άλλα του "βαθέως ΠΑΣΟΚ".

Διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ

"Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χάρης Καστανίδης ανακοινώνει ότι στη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου τοποθετείται ο Γιώργος Δημήτραινας, Λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και μέλος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων.­ Η τοποθέτηση του κ. Δημήτ­ραινα έγινε μετά από αξιολόγηση όλων των υποψηφιοτήτων για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υποβλήθηκαν, όπως είναι γνωστό, μετά από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος".

Με αυτή τη λιτή ανακοίνωση ο υπουργός Δικαιοσύνης, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ μας ενημερώνει για την επιλογή του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου του "μετά από αξιολόγηση όλων των υποψηφιοτήτων" που είχαν υποβληθεί "μετά από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος".

Εντελώς τυχαία όμως ο κ. Δημήτραινας κατάγεται από την εκλογική περιφέρεια του υπουργού Χάρη Καστανίδη. Κι εντελώς τυχαία είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ από τα νεανικά του χρόνια, από το 1974. Και κοίτα να δεις με αυτές τις περίεργες συμπτώσεις, εντελώς τυχαία έχει συγγράψει με τη σύζυγο του υπουργού κα Ελισάβετ Συμεωνίδου - Καστανίδου το βιβλίο "Ο νέος νόμος 3064/2002 για την εμπορία των ανθρώπων" που έχει εκδοθεί το 2003 από τις εκδόσεις Σάκκουλα (εικόνα εξωφύλλου). Είναι μετά να μην τρελαίνεται κανείς με αυτές τις συμπτώσεις!

Μπορώ να δείξω καλή πίστη και να δεχθώ ότι πραγματικά πρόκειται για μια σειρά συμπτώσεων που ενδεχομένως να αδικούν τον νέο γραμματέα. Ακόμη κι αν πρόκειται πράγματι για μια αξιοκρατική επιλογή οι παραπάνω "συμπτώσεις" την κάνουν να φαίνεται αρκετά ύποπτη.

Και πώς να μην συμβεί αυτό όταν επιλέγεται μια -ενδιαφέρουσα και "ευήκοη" μεν- διαδικασία, για να επιλεγούν όμως άνθρωποι που θα στελεχώσουν αμιγώς ΠΟΛΤΙΚΕΣ θέσεις της δημόσιας διοίκησης! Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι θέσεις των γενικών και ειδικών γραμματέων είναι για την ελληνική δημόσια διοίκηση σχεδόν το ίδιο σημαντικές με αυτές των υπουργών και υφυπουργών, καθώς είναι οι γραμματείς που "τρέχουν" την καθημερινή δουλειά των υπουργείων. Θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν να επιλεγεί για μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση κάποιος που δεν πιστεύει στην πολιτική που η κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει; Θα μπορούσε να επιλεγεί ποτέ κάποιος καθόλα άξιος και με βαρβάτο βιογραφικό, που όμως να υπήρξε πολιτευτής άλλου κόμματος; Θα μπορούσαν στελέχη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων να γίνουν τα ουσιαστικά "νούμερο δύο" στα υπουργεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση φυσικά είναι αυτονόητη: όχι δεν θα μπορούσαν. Γιατί οι άνθρωποι που θα τοποθετηθούν στις συγκεκριμένες θέσεις πρέπει να πιστεύουν στην πολιτική που θα κληθούν να εφαρμόσουν, πρέπει να έχουν χημεία με τους προϊσταμένους τους υπουργούς, πρέπει να απολαύουν της εμπιστοσύνης του εκάστοτε υπουργού. Αλλιώς, το κυβερνητικό έργο θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε αποτυχία.

Τότε προς τι όλη αυτή η διαδικασία; Γιατί να καλλιεργούνται μάταιες ελπίδες σε χιλιάδες ανθρώπους ότι μπορεί τα προσόντα τους και μόνο να τους οδηγήσουν σε μια θέση γραμματέα υπουργείου ή περιφέρειας;

Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής: Στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει προς τα έξω μια διαφορετική πολιτική νοοτροπία στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, η κυβέρνηση προσπάθησε να δοθεί η αίσθηση ότι επενδύει στην αξιοκρατία και εγγυάται τη διαφάνεια στις προσλήψεις, με αποτέλεσμα να μην αποφύγει τις υπερβολές και να φαίνεται τελικά ότι εμπαίζει χιλιάδες ανθρώπους που πίστεψαν ότι είχαν τις ίδιες πιθανότητες με τους συνυποψηφίους τους να στελεχώσουν τόσο σημαντικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα εάν η πρόθεση της κυβέρνησης ήταν ειλικρινής ή όχι. Διότι εάν στην κυβέρνηση είχαν υπολογίσει εξαρχής ότι στις θέσεις των γραμματέων θα τοποθετούνταν άνθρωποι με συγκεκριμένα ΠΟΛΙΤΙΚΑ χαρακτηριστικά τότε πρόκειται για έναν άνευ προηγουμένου εμπαιγμό χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, και φυσικά μιλάμε για πολιτική ανηθικότητα. Εάν όμως η πρόθεση ήταν ειλικρινής και στην πορεία διαπίστωσαν ότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιλέξουν ανθρώπους αξιολογώντας μόνο την επιστημονική τους επάρκεια, αλλά έπρεπε να προσμετρήσουν και άλλα πολιτικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων, τότε μιλάμε για έναν κακό σχεδιασμό, λανθασμένο υπολογισμό, εν τέλει για μια πολιτική γκάφα.

Το γεγονός βέβαια ότι δεν έχουν ανακοινωθεί συγκεκριμένα κριτήρια βάσει των οποίων γίνεται η αξιολόγηση των υποψηφίων αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνειών και καθιστά "συμπτώσεις" σαν αυτές που περιγράφονται παραπάνω εξόχως ύποπτες.

Υ.Γ: Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζαμε εάν υπήρχε κάποιος υποψήφιος που να ήταν κάτι παραπάνω από Λέκτορας, Επίκουρος Καθηγητής ας πούμε.....

Κυβερνηση ΓΑΠ

Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες περίμεναν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στις εκλογές, εγώ πάντως δεν ήμουν ένας από αυτούς. Ήμουν σίγουρος για την ήττα της ΝΔ και μάλιστα με μια διαφορά άνω των 5 μονάδων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα διαφορά 10 και πλέον μονάδων, ούτε φυσικά ότι το ποσοστό της θα κατέγραφε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ. Τέλος πάντων, για αυτό γίνονται οι προβλέψεις, για να διαψεύδονται!
Μετά την έκπληξη με το αποτέλεσμα ήρθε και η έκπληξη με τη σύνθεση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Ομολογώ ότι αυτό με ξάφνιασε ευχάριστα, και εξηγώ τι ακριβώς εννοώ: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις εκλογικές αναμετρήσεις και τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, θυμάμαι αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εξαγγέλλουν τη δημιουργία ενός μικρού και ευέλικτου υπουργικού σχήματος. Ούτε ο Σημίτης όμως ούτε ο Καραμανλής το τόλμησαν σε κάποια από τις δύο συνεχόμενες θητείες τους, ούτε φυσικά το είχαν τολμήσει οι προκάτοχοί τους. Το τόλμησε όμως ο Γιώργος Παπανδρέου από την πρώτη μέρα.
Κι αυτό δείχνει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι συνεργάτες του είχαν από πριν προετοιμάσει το σχήμα της κυβέρνησης, την κατάργηση υπουργείων και τη συνένωση άλλων. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει ένα σχέδιο. Ενδεχομένως όχι τέλειο, ενδεχομένως να αποδειχθεί αναποτελεσματικό, όμως υπάρχει. Κι αυτό είναι κάτι που μου άρεσε. Αναφέρομαι φυσικά στην ύπαρξη σχεδίου γιατί το υπουργικό σχήμα δεν είναι καθόλου μικρό. Λίγο μικρότερο από το προηγούμενο είναι μα εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Ίσως βέβαια να πρόκειται απλώς η αρχή ενός σχεδίου που θα καταλήξει να "προσφέρει" στη χώρα ένα πραγματικά μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα που θα παράγει πολιτική.
Κάτι άλλο που μου άρεσε στη νέα κυβέρνηση είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εμπιστεύτηκε αρκετούς νέους πολιτικούς και μάλιστα σε κρίσιμες θέσεις. Βέβαια, εάν είχε επιλέξει περισσότερους εξωκοινοβουλευτικούς σε υπουργικές θέσεις θα μου άρεσε περισσότερο αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Είπαμε, ας το δούμε ως μία καλή αρχή.
Μου άρεσε επίσης και το γεγονός ότι δεν "προστάτευσε" τους δικούς του ανθρώπους τοποθετώντας τους σε κάποια από τα λεγόμενα "προστατευμένα υπουργείο". Τον άμεσο συνεργάτη του και εκπρόσωπο του κόμματος Γιώργο Παπακωνσταντίνου τον έριξε στον λάκκο με τα λιοντάρια και στο υπουργείο Οικονομικών ενώ τον γραμματέα του Γιάννη Ραγκούση τον τοποθέτησε στο δύσκολο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, σε μια δε στιγμή που οι αλλαγές στον διοικητικό χάρτη της χώρας που ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις και να τον φθείρουν πολιτικά
Μου άρεσε ακόμη η τοποθέτηση Πάγκαλου σε θέση αντιπροέδρου με συντονιστικές αρμοδιότητες και η τοποθέτηση Παμπούκη σε ρόλο ελεγκτή και επιτηρητή του παραγόμενου κυβερνητικού έργου από τα υπουργεία.
Δεν μου άρεσε καθόλου όμως ο ρεβανσισμός που επέδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου προς τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον τοποθέτησε μεν στην τιμητική θέση του υπουργού Αμύνης, αφετέρου όμως του αφαίρεσε τα εξοπλιστικά δίνοντάς τα στον έμπιστό του Μπεγλίτη και ταυτόχρονα του "φόρεσε" τον Πάγκαλο ως καπέλο. Αντίστοιχα τον Λοβέρδο τον τοποθέτησε σε ένα υπουργείο που φθείρει κάθε πολιτικό που περνάει από κει και ασφαλώς δεν θεωρείται ένα από τα "πρωτοκλασάτα" υπουργείο για ένα στέλεχος που σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς - και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο - στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Ευρώπης, τη Β' Αθηνών.
(Κάποιοι βέβαια υποστηρίζουν ότι στόχος του είναι να "κοντύνει" πολιτικά τους εκλεκτούς του ΔΟΛ, γι' αυτό δεν υπουργοποίησε και τους Δαμανάκη, Σκανδαλίδη, Ευθυμίου, Παπουτσή. Η πορεία θα τα δείξει όλα πάντως).

Υ.Γ: Θεωρώ απόλυτη προτεραιότητα την διασφάλιση της αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σε πολιτικές θέσεις της διοίκησης όπως είναι οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων. Αυτός ο δημόσιος διαγωνισμός για την κάλυψη ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ θέσεων παραείναι επικοινωνιακό τρικ και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιος για τον τρόπο με τον οποίο ο Παπανδρέου θέλει να κυβερνήσει.