Κυβερνηση ΓΑΠ

Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες περίμεναν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στις εκλογές, εγώ πάντως δεν ήμουν ένας από αυτούς. Ήμουν σίγουρος για την ήττα της ΝΔ και μάλιστα με μια διαφορά άνω των 5 μονάδων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα διαφορά 10 και πλέον μονάδων, ούτε φυσικά ότι το ποσοστό της θα κατέγραφε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ. Τέλος πάντων, για αυτό γίνονται οι προβλέψεις, για να διαψεύδονται!
Μετά την έκπληξη με το αποτέλεσμα ήρθε και η έκπληξη με τη σύνθεση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Ομολογώ ότι αυτό με ξάφνιασε ευχάριστα, και εξηγώ τι ακριβώς εννοώ: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις εκλογικές αναμετρήσεις και τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, θυμάμαι αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εξαγγέλλουν τη δημιουργία ενός μικρού και ευέλικτου υπουργικού σχήματος. Ούτε ο Σημίτης όμως ούτε ο Καραμανλής το τόλμησαν σε κάποια από τις δύο συνεχόμενες θητείες τους, ούτε φυσικά το είχαν τολμήσει οι προκάτοχοί τους. Το τόλμησε όμως ο Γιώργος Παπανδρέου από την πρώτη μέρα.
Κι αυτό δείχνει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι συνεργάτες του είχαν από πριν προετοιμάσει το σχήμα της κυβέρνησης, την κατάργηση υπουργείων και τη συνένωση άλλων. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει ένα σχέδιο. Ενδεχομένως όχι τέλειο, ενδεχομένως να αποδειχθεί αναποτελεσματικό, όμως υπάρχει. Κι αυτό είναι κάτι που μου άρεσε. Αναφέρομαι φυσικά στην ύπαρξη σχεδίου γιατί το υπουργικό σχήμα δεν είναι καθόλου μικρό. Λίγο μικρότερο από το προηγούμενο είναι μα εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Ίσως βέβαια να πρόκειται απλώς η αρχή ενός σχεδίου που θα καταλήξει να "προσφέρει" στη χώρα ένα πραγματικά μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα που θα παράγει πολιτική.
Κάτι άλλο που μου άρεσε στη νέα κυβέρνηση είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εμπιστεύτηκε αρκετούς νέους πολιτικούς και μάλιστα σε κρίσιμες θέσεις. Βέβαια, εάν είχε επιλέξει περισσότερους εξωκοινοβουλευτικούς σε υπουργικές θέσεις θα μου άρεσε περισσότερο αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Είπαμε, ας το δούμε ως μία καλή αρχή.
Μου άρεσε επίσης και το γεγονός ότι δεν "προστάτευσε" τους δικούς του ανθρώπους τοποθετώντας τους σε κάποια από τα λεγόμενα "προστατευμένα υπουργείο". Τον άμεσο συνεργάτη του και εκπρόσωπο του κόμματος Γιώργο Παπακωνσταντίνου τον έριξε στον λάκκο με τα λιοντάρια και στο υπουργείο Οικονομικών ενώ τον γραμματέα του Γιάννη Ραγκούση τον τοποθέτησε στο δύσκολο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, σε μια δε στιγμή που οι αλλαγές στον διοικητικό χάρτη της χώρας που ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις και να τον φθείρουν πολιτικά
Μου άρεσε ακόμη η τοποθέτηση Πάγκαλου σε θέση αντιπροέδρου με συντονιστικές αρμοδιότητες και η τοποθέτηση Παμπούκη σε ρόλο ελεγκτή και επιτηρητή του παραγόμενου κυβερνητικού έργου από τα υπουργεία.
Δεν μου άρεσε καθόλου όμως ο ρεβανσισμός που επέδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου προς τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον τοποθέτησε μεν στην τιμητική θέση του υπουργού Αμύνης, αφετέρου όμως του αφαίρεσε τα εξοπλιστικά δίνοντάς τα στον έμπιστό του Μπεγλίτη και ταυτόχρονα του "φόρεσε" τον Πάγκαλο ως καπέλο. Αντίστοιχα τον Λοβέρδο τον τοποθέτησε σε ένα υπουργείο που φθείρει κάθε πολιτικό που περνάει από κει και ασφαλώς δεν θεωρείται ένα από τα "πρωτοκλασάτα" υπουργείο για ένα στέλεχος που σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς - και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο - στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Ευρώπης, τη Β' Αθηνών.
(Κάποιοι βέβαια υποστηρίζουν ότι στόχος του είναι να "κοντύνει" πολιτικά τους εκλεκτούς του ΔΟΛ, γι' αυτό δεν υπουργοποίησε και τους Δαμανάκη, Σκανδαλίδη, Ευθυμίου, Παπουτσή. Η πορεία θα τα δείξει όλα πάντως).

Υ.Γ: Θεωρώ απόλυτη προτεραιότητα την διασφάλιση της αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σε πολιτικές θέσεις της διοίκησης όπως είναι οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων. Αυτός ο δημόσιος διαγωνισμός για την κάλυψη ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ θέσεων παραείναι επικοινωνιακό τρικ και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιος για τον τρόπο με τον οποίο ο Παπανδρέου θέλει να κυβερνήσει.