Καληνύχτα.... Και καλή τύχη (σε όλους μας)

Η θητεία του στο προεδρικό αξίωμα της ισχυρότερης χώρας στον πλανήτη άρχισε με μια τραγωδία άνευ προηγουμένου για τις ΗΠΑ, την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο - δύο σημεία - σύμβολα της αμερικανικής ισχύος - και λήγει εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε τραγωδία.

Είναι τελικά ο Τζωρτζ Ο. Μπους ο πλέον αποτυχημένος από τους 43 προέδρους της αμερικανικής ιστορίας; Πολλοί θα σπεύσουν να απαντήσουν αμέσως καταφατικά. Προσωπικά, δεν έχω τις απαραίτητες ιστορικές γνώσεις για να αποφανθώ για κάτι τέτοιο. Και επιπλέον, αναγνωρίζω ότι στη "σούμα" της πολιτείας ενός ηγέτη υπεισέρχονται και υποκειμενικά κριτήρια. Μπορεί τελικά, μετά από χρόνια, η ιστορία να είναι περισσότερο επιεικής με τον Τζωρτζ Μπους. Μπορεί να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά. Μπορεί και θετικά σημεία στη διακυβέρνησή του. Μπορεί! Γι΄αυτό όμως θα αποφασίσει η Ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν προβλήματα και πριν τον Μπους, ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος παρέλαβε τη χώρα του σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι θα την παραδώσει στον διάδοχό του.
Ο Μπους συνέδεσε τη θητεία του δύο αιματηρούς πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, που κόστισαν σε χρήμα και αίμα, και τους οποίους κινδυνεύει να χάσει. Ο περίφημος "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" που διακήρυξε ο Μπους όχι μόνο δεν κατάφερε να εξουδετερώσει την Αλ Κάϊντα αλλά αντιθέτως, έχει ισχυροποιήσει το ισλαμιστικό κίνημα, μετατρέποντας μια κοσμική χώρα όπως το Ιράκ, σε εστία στρατολόγησης και εκπαίδευσης τρομοκρατών.
Η ίδια η αμερικανική κοινωνία, μεταβλήθηκε σε μια κοινωνία που κυβερνάται από το φόβο, έτοιμη να απεμπολήσει μέρος των ελευθεριών της με πρόσχημα την ασφάλεια και την ανάσχεση του τρόμου. Το Γκουαντάναμο έγινε επί Μπους το σύμβολο αυτής της μεταβολής στην ιδιοσυγκρασία του αμερικανικού λαού.
Στις σχέσεις του με τους Ευρωπαίους και τα άλλα κράτη της διεθνούς κοινότητας, ο Μπους δεν τα πήγε καλύτερα. Με την μονομερή επέμβασή του στο Ιράκ, κατάφερε να διχάσει τον ευρωατλαντικό κόσμο. Με τη συνεχή του προσπάθεια να εντάξει τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες στο ΝΑΤΟ σε μια προσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας κατάφερε να αναβιώσει - έστω και μερικώς - τον Ψυχρό Πόλεμο 17 χρόνια μετά τη διακήρυξη του τέλους του, από τον πατέρα του. Με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου κατάφερε ένα καίριο πλήγμα στο διεθνές δίκαιο και την αξιοπιστία του ΟΗΕ.
Τελικά, νομίζω ότι όση επιείκεια κι αν δείξει κάποιος, το συμπέρασμα θα είναι ότι η προεδρία του ήταν μια κακή παρένθεση Τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον πλανήτη.