Θυμάμαι πριν από τέσσερα χρόνια, όταν πρωτάκουσα ότι η Ελλάδα εντάσσεται στον Διεθνή Οργανισμό Γαλλοφωνίας, αναρωτήθηκα τι σχέση έχει η χώρα μας με τη γαλλοφωνία. Επίσημη γλώσσα τα γαλλικά δεν είναι, καμιά γαλλόφωνη μειονότητα δεν έχουμε, ούτε μεγάλο ποσοστό γαλλόφωνων μεταναστών, ούτε καν μεγάλο ποσοστό πολιτών που μιλούν γαλλικά. Έκτοτε δεν ασχολήθηκα ξανά με τον συγκεκριμένο οργανισμό, ούτε φρόντισα να μάθω κάτι γι' αυτόν. Μου ακουγόταν τόσο παράδοξη η είδηση όσο θα μου ακουγόταν αν η Κίνα ή η Μπουρκίνα Φάσο συμμετείχαν σε αντίστοιχο οργανισμό Ελληνοφωνίας. "Η δημιουργία διεθνών οργανισμών είναι στη μόδα" σκέφτηκα, και ο Διεθνής Οργανισμός Γαλλοφωνίας πέρασε στην λήθη.
Αυτό μέχρι σήμερα που άκουσα την είδηση: η Δημοκρατία του Κονγκό έκανε άρση της προηγούμενης απόφασής της να αναγνωρίσει την πΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα (Δημοκρατία της Μακεδονίας). Και αυτό έπειτα από διαπραγματεύσεις που είχε ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Βαληνάκης με τον υπουργό Εξωτερικών του Κονγκό, Μ. Νυαμβίσι στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας που πραγματοποιείται στο Κεμπέκ.
Αυτό που συνειδητοποιώ από αυτή την είδηση που μας έρχεται από το μακρινό Κεμπέκ, είναι ότι ένας διεθνής οργανισμός, όσο περίεργο και παράξενο ή παράδοξο μας ακούγεται το όνομα ή ο λόγος ύπαρξής του, δεν παύει να είναι ένα διεθνές φόρουμ, όπου συμμετέχουν κράτη, κράτη που έχουν συμφέροντα, κράτη που κάνουν πολιτική, που αλληλεπιδρούν, συγκρούονται, συνεργάζονται, συμφωνούν, διαφωνούν. Και σε αυτά τα φόρα υπάρχει πάντα η δυνατότητα να προωθήσεις τα συμφέροντα της χώρας σου με ποικίλους τρόπους. Συνεπώς, μία χώρα που έχει συμφέροντα και ξέρει να τα προασπίζει και να τα προωθεί οφείλει να συμμετέχει σε ΚΑΘΕ - μα κάθε - προσπάθεια όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την άσκηση πολυμερούς διπλωματίας.
Τώρα πια αντιλαμβάνομαι καθαρά γιατί η χώρα μας συμμετέχει στον οργανισμό Γαλλοφωνίας, όπως θα μου φανεί απολύτως φυσικό αν συμμετέχει αύριο στην Αφρικανική Ένωση, στις χώρες του Νότιου Ειρηνικού, στον Αραβικό Σύνδεσμο ή σε κάποιον οργανισμό που θα λέγεται "Λίγκα Χωρών που στις θάλασσές τους ζουν χελώνες" ή "Σύνδεσμος χωρών που διαθέτουν βουνά". Είναι τόσο απλό. Η συμμετοχή σε συνασπισμούς, ενώσεις, συμμαχίες προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες πολλαπλασιασμού των δυνατοτήτων άσκησης αποτελεσματικής διπλωματίας. Αρκεί να ξέρει κανείς να τις εκμεταλλευτεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου