Απέκρυψε στοιχεία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Εν μέσω πληροφοριών, διαρροών, μέτρων, απεργιών, αντιμέτρων και ανταπεργιών... η είδηση πέρασε μάλλον στα ψιλά των ελληνικών ΜΜΕ: Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) ClientEarth, Transport & Environment, BirdLife International και European Environmental Bureau κατέθεσαν, ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγωγή κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Επιτροπή κατηγορείται από τις ΜΚΟ για το (πολύ ελληνικό) αδίκημα της απόκρυψης στοιχείων που καταδεικνύουν ότι η χρήση των βιοκαυσίμων στην παραγωγή ενέργειας βλάπτουν το περιβάλλον και ταυτόχρονα ευθύνονται για την εκτίναξη των τιμών των τροφίμων.

Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει δεσμευτεί για αύξηση της συμμετοχής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (με κύρια αυτή των βιοκαυσίμων) στις μεταφορές στο ποσοστό του 10% μέχρι το 2020. Επομένως, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι δυσμενείς για τη χρήση των βιοκαυσίμων εκθέσεις ενδέχεται να καταστούν τροχοπέδη για την υλοποίηση του στόχου, τη στιγμή μάλιστα που έχει αναπτυχθεί μια βιομηχανία με ετήσιο τζίρο άνω των 5 δισ. ευρώ και με τάσεις αυξητικές.

Όλα αυτά βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε μια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκαλεί την Ελλάδα για απόκρυψη και χάλκευση στοιχείων. Μήπως τελικά οι κριτές μας δεν είναι και τόσο άσπιλοι κι αθώοι!

Πόσο ζώο δεν είσαι;

01/12/2009

της Πηνελόπης Τσίλη

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που παρότι εκδηλώνουν παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι ανάμεσά μας. Εμφανισιακά, οι άνδρες είναι συνήθως τρομακτικοί στην όψη, έχουν γενειάδα και μακριά μαλλιά, ενώ οι γυναίκες είναι συνήθως ταλαιπωρημένες στην όψη, έχουν ρυτίδες και πιασμένα μαλλιά.

Οι άνδρες εμφανίζονται αφότου πέσει για τα καλά το σκοτάδι, ενώ οι γυναίκες το μεσημέρι. Η δράση τους γίνεται αντιληπτή από το σύνολο της κοινωνίας, αλλά κανείς δεν παίρνει το θάρρος να τους καταγγείλει. Από την έρευνα, δεν προκύπτουν στοιχεία που να δείχνουν ότι αναπτύσσεται συνεργασία μεταξύ τους, αλλά, έστω και ξεχωριστά, οι δυο ομάδες φέρνουν επάξια σε πέρας τα ύποπτα σχέδιά τους.
Μόλις βρεθούν στο σημείο που έχουν εντοπίσει, τοποθετούν με βιαστικές κινήσεις μερικά δοχεία ή εφημερίδες πάνω στο χώμα, αδειάζουν το περιεχόμενο της τσάντας τους πάνω σε αυτά, και λίγο πριν εξαφανιστούν, καλύπτουν τα ίχνη τους, με επαγγελματική δεξιοτεχνία. Το μόνο στοιχείο που αφήνουν πίσω τους, το οποίο δεν είναι αρκετό για να οδηγήσει στη σύλληψή τους, είναι τα χορτάτα αδέσποτα που επιμένουν να επιβιώνουν σε πείσμα όλων των άλλων φυσιολογικών ανθρώπων, που αδιαφορούν, κατακρίνουν ή απηυδισμένοι πια παίρνουν τις φόλες στα χέρια τους, για να αποκαταστήσουν την τάξη.

Κάποιοι είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, και η παραβατικότητά τους φτάνει μέχρι το σημείο να περιθάλπουν τα αδέσποτα ζώα, είτε ως ιδιώτες είτε ως -άκουσον άκουσον- σύλλογοι! Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο επεκτείνουν τη δράση τους και αποκτούν νέα μέλη, αλλά ιδρύουν και γιάφκες, μέσα στις οποίες κρύβουν πολλά αδέσποτα, κυρίως σκύλους.

Οι πηγές μας αναφέρουν ότι οι οργανώσεις αυτές στην Ελλάδα αυξάνονται συνεχώς με γεωμετρική πρόοδο και ο αριθμός των πολιτών που, είτε τάσσεται ιδεολογικά υπέρ αυτών είτε προσχωρεί σε αυτές εθελοντικά, είναι πια τόσο ανησυχητικός που η ΕΥΠ, έχει αρχίσει να φοβάται μήπως ξεσπάσει αντάρτικο.
Έπειτα από εκτενές ρεπορτάζ, και με κίνδυνο της ζωής μου, μπόρεσα να καταγράψω τα εξής στοιχεία:

Οργανώσεις, σύλλογοι, σωματεία ανά την Ελλάδα:
• Σωματείο ''Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων''
• Σωματείο''Σύλλογος Φίλων των Ζώων Χαλανδρίου''

• Σωματείο ''Όλγα Μάλλη''
• Σωματείο ''Οι Εφτάψυχες''
• Σωματείο ''Φίλοι Ζώων Νέας Φιλαδέλφειας''

• Σωματείο ''Stray.gr''
• Σωματείο ''Ζωοφιλικός & περιβαλλοντολογικός σύλλογος Περάματος''
• Σωματείο ''Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων ΕΡΙΚ''
• Σωματείο ''Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης''
• Σωματείο Καλλιθέας
• Σωματείο ''Όλγα Μάλλη''
• Σωματείο ''ΣΠΑΣ'' Βύρωνα
• Σωματείο ''Η αγάπη'' Πυλαία,Θεσσαλονίκη
• Σωματείο ''ΦΟΚ-Φιλοκάρδι'' Καρδίτσα

• Σωματείο ''ΖΩΗ'' Ημαθία
• Σωματείο ''Ζωόφιλη Δράση Ηρακλείου'' Κρήτη

• Σωματείο ''Πολιτιστικός Φιλοζωϊκός Σύλλογος Σπάρτης''
• Σωματείο ''Φιλοζωϊκή ομάδα Σύρου''
• Σωματείο ''Η κιβωτός'' (Μυτιλήνη)
• Σωματείο Θέρμης ''Η στοργή''
• Σωματείο Αγ.Παρασκευής
• Σωματείο Παλαιού Φαλήρου
• Ζωοφιλικός Σύλλογος Σαλαμίνας ''ΖΩΕΣ''
• Φάρμα Αδέσποτων Ζώων ''FaZoo''

• Πρόγραμμα αδέσποτων Δήμου Αλίμου (υπεύθυνη:Κ.Μουτσα:mmoutsa@otenet.gr )
• ΔΙΚΕΠΑΖ
• Oργάνωση GAWF-Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων
• Πανελλήνια Φιλοζωϊκή Ομοσπονδία
• SAPT Hellas

Οι επιστήμονες αναζητούν τα αίτια αυτής της επιδημίας, ωστόσο, μέχρι νεοτέρας, συνιστούν εμβολιασμό και συμβουλεύουν να αποφεύγετε τα αδέσποτα με κάθε τρόπο. Τα πρώτα κλινικά ευρήματα, πάντως, δείχνουν ότι πρόκειται για ανθρώπους με υψηλή νοητική και συναισθηματική νοημοσύνη, οι οποίοι εκδηλώνουν το πρόβλημα σε νεαρή ηλικία, με χαρακτηριστικά συμπτώματα, όπως είναι η καλλιτεχνική φύση, η ενσυναίσθηση και η συμπόνια. Ας ελπίσουμε ότι η κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών θα είναι άμεση...

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=692&reftab=61&t=Πόσο-ζώο-δεν-είσαι;

Βαθύ ΠΑΣΟΚ και πράσσ(ε)ιν άλογα

"Το κόμμα του τραβάει το μανίκι" έγραφε στο πρωτοσέλιδό της η Ελευθεροτυπία. "Το βαθύ ΠΑΣΟΚ στέλνει μήνυμα στον Γιώργο" έγραφε άλλη εφημερίδα. Η αναφορά γίνεται για την εκλογή του κυρίου Σ. Ξυνίδη στη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ξυνίδης (πρόταση του ΓΑΠ) έλαβε 180 ψήφους σε σύνολο 374, κάτι λιγότερο από το 50%, που προβλέπει το καταστατικό του Κινήματος για να είναι έγκυρη η εκλογή του. Τελικά, η εκλογή του επικυρώθηκε χωρίς να χρειαστεί επαναληπτική διαδικασία χάρη στην υποχώρηση του "συγκεντρωσιάρχη" του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παναγιωτακόπουλο, ο οποίος δήλωση ότι "δεν υπάρχει λόγος να επιμείνουμε αυστηρά στην τήρηση του καταστατικού".
Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ερμηνεύεται από το σύνολο του Τύπου και των πολιτικών αναλυτών ως επίδειξη δύναμης και μήνυμα του βαθέως ΠΑΣΟΚ που αισθάνεται ότι επιχειρείται ο παραγκωνισμός του από ένα άλλο, "καινούριο" ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Κακά τα ψέμματα, όταν ο Πρόεδρος που οδήγησε το Κίνημα σε μία εντυπωσιακή νίκη με διαφορά πλέον των 10 μονάδων, αποτυγχάνει να εκλέξει τον εκλεκτό του με ένα ποσοστό άνω του 50%, τη στιγμή μάλιστα που "παίζει" σχεδόν μόνος του, πρέπει να μιλάμε για ένα ισχυρό σοκ και ένα ισχυρό μήνυμα. Μόνο που το μήνυμα αυτό δεν το στέλνει το "βαθύ ΠΑΣΟΚ", το στέλνει μία μερίδα ΠΑΣΟΚων που αισθάνεται ότι μένει έξω από τη διαχείριση της εξουσίας και το φαγοπότι που -αυτοδικαίως- ακολουθεί.
Αυτό τεκμηριώνεται και από το ίδιο το πρόσωπο που ο Γιώργος Παπανδρέου προώθησε στη συγκεκριμένη θέση: Μέλος του Κινήματος από τα δεκαεννιά του χρόνια, επικεφαλής της ΠΑΣΠ Κομοτηνής, μέλος των τοπικών οργανώσεων, πρόεδρος Νομαρχιακής Επιτροπής. Για όσους γνωρίζουν πως λειτουργούν τα ελληνικά κόμματα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένας επικεφαλής Νομαρχιακής, συχνά έχει περισσότερη δύναμη από ό,τι οι τοπικοί βουλευτές. Προφανώς λοιπόν, ο εκλεκτός του ΓΑΠ δεν είναι το "ρηχό" ΠΑΣΟΚ. Πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ από τον Ξυνίδη δεν γίνεται να είσαι. Είναι όμως ένα νέο πρόσωπο, χωρίς εμπλοκή στην κεντρική πολιτική σκηνή και γι' αυτό είναι πιο εύκολο να περάσει επικοινωνιακά ως φορέας μιας νέας πολιτικής φιλοσοφίας, μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς και τη διαφθορά που αυτοί συνεπάγονται Πρόκειται απλώς για ένα ωραίο περιτύλιγμα σε ένα προϊόν ίδιο με τα άλλα του "βαθέως ΠΑΣΟΚ".

Διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ

"Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χάρης Καστανίδης ανακοινώνει ότι στη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου τοποθετείται ο Γιώργος Δημήτραινας, Λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και μέλος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων.­ Η τοποθέτηση του κ. Δημήτ­ραινα έγινε μετά από αξιολόγηση όλων των υποψηφιοτήτων για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υποβλήθηκαν, όπως είναι γνωστό, μετά από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος".

Με αυτή τη λιτή ανακοίνωση ο υπουργός Δικαιοσύνης, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ μας ενημερώνει για την επιλογή του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου του "μετά από αξιολόγηση όλων των υποψηφιοτήτων" που είχαν υποβληθεί "μετά από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος".

Εντελώς τυχαία όμως ο κ. Δημήτραινας κατάγεται από την εκλογική περιφέρεια του υπουργού Χάρη Καστανίδη. Κι εντελώς τυχαία είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ από τα νεανικά του χρόνια, από το 1974. Και κοίτα να δεις με αυτές τις περίεργες συμπτώσεις, εντελώς τυχαία έχει συγγράψει με τη σύζυγο του υπουργού κα Ελισάβετ Συμεωνίδου - Καστανίδου το βιβλίο "Ο νέος νόμος 3064/2002 για την εμπορία των ανθρώπων" που έχει εκδοθεί το 2003 από τις εκδόσεις Σάκκουλα (εικόνα εξωφύλλου). Είναι μετά να μην τρελαίνεται κανείς με αυτές τις συμπτώσεις!

Μπορώ να δείξω καλή πίστη και να δεχθώ ότι πραγματικά πρόκειται για μια σειρά συμπτώσεων που ενδεχομένως να αδικούν τον νέο γραμματέα. Ακόμη κι αν πρόκειται πράγματι για μια αξιοκρατική επιλογή οι παραπάνω "συμπτώσεις" την κάνουν να φαίνεται αρκετά ύποπτη.

Και πώς να μην συμβεί αυτό όταν επιλέγεται μια -ενδιαφέρουσα και "ευήκοη" μεν- διαδικασία, για να επιλεγούν όμως άνθρωποι που θα στελεχώσουν αμιγώς ΠΟΛΤΙΚΕΣ θέσεις της δημόσιας διοίκησης! Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι θέσεις των γενικών και ειδικών γραμματέων είναι για την ελληνική δημόσια διοίκηση σχεδόν το ίδιο σημαντικές με αυτές των υπουργών και υφυπουργών, καθώς είναι οι γραμματείς που "τρέχουν" την καθημερινή δουλειά των υπουργείων. Θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν να επιλεγεί για μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση κάποιος που δεν πιστεύει στην πολιτική που η κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει; Θα μπορούσε να επιλεγεί ποτέ κάποιος καθόλα άξιος και με βαρβάτο βιογραφικό, που όμως να υπήρξε πολιτευτής άλλου κόμματος; Θα μπορούσαν στελέχη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων να γίνουν τα ουσιαστικά "νούμερο δύο" στα υπουργεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση φυσικά είναι αυτονόητη: όχι δεν θα μπορούσαν. Γιατί οι άνθρωποι που θα τοποθετηθούν στις συγκεκριμένες θέσεις πρέπει να πιστεύουν στην πολιτική που θα κληθούν να εφαρμόσουν, πρέπει να έχουν χημεία με τους προϊσταμένους τους υπουργούς, πρέπει να απολαύουν της εμπιστοσύνης του εκάστοτε υπουργού. Αλλιώς, το κυβερνητικό έργο θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε αποτυχία.

Τότε προς τι όλη αυτή η διαδικασία; Γιατί να καλλιεργούνται μάταιες ελπίδες σε χιλιάδες ανθρώπους ότι μπορεί τα προσόντα τους και μόνο να τους οδηγήσουν σε μια θέση γραμματέα υπουργείου ή περιφέρειας;

Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής: Στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει προς τα έξω μια διαφορετική πολιτική νοοτροπία στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, η κυβέρνηση προσπάθησε να δοθεί η αίσθηση ότι επενδύει στην αξιοκρατία και εγγυάται τη διαφάνεια στις προσλήψεις, με αποτέλεσμα να μην αποφύγει τις υπερβολές και να φαίνεται τελικά ότι εμπαίζει χιλιάδες ανθρώπους που πίστεψαν ότι είχαν τις ίδιες πιθανότητες με τους συνυποψηφίους τους να στελεχώσουν τόσο σημαντικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα εάν η πρόθεση της κυβέρνησης ήταν ειλικρινής ή όχι. Διότι εάν στην κυβέρνηση είχαν υπολογίσει εξαρχής ότι στις θέσεις των γραμματέων θα τοποθετούνταν άνθρωποι με συγκεκριμένα ΠΟΛΙΤΙΚΑ χαρακτηριστικά τότε πρόκειται για έναν άνευ προηγουμένου εμπαιγμό χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, και φυσικά μιλάμε για πολιτική ανηθικότητα. Εάν όμως η πρόθεση ήταν ειλικρινής και στην πορεία διαπίστωσαν ότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιλέξουν ανθρώπους αξιολογώντας μόνο την επιστημονική τους επάρκεια, αλλά έπρεπε να προσμετρήσουν και άλλα πολιτικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων, τότε μιλάμε για έναν κακό σχεδιασμό, λανθασμένο υπολογισμό, εν τέλει για μια πολιτική γκάφα.

Το γεγονός βέβαια ότι δεν έχουν ανακοινωθεί συγκεκριμένα κριτήρια βάσει των οποίων γίνεται η αξιολόγηση των υποψηφίων αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνειών και καθιστά "συμπτώσεις" σαν αυτές που περιγράφονται παραπάνω εξόχως ύποπτες.

Υ.Γ: Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζαμε εάν υπήρχε κάποιος υποψήφιος που να ήταν κάτι παραπάνω από Λέκτορας, Επίκουρος Καθηγητής ας πούμε.....

Κυβερνηση ΓΑΠ

Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες περίμεναν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στις εκλογές, εγώ πάντως δεν ήμουν ένας από αυτούς. Ήμουν σίγουρος για την ήττα της ΝΔ και μάλιστα με μια διαφορά άνω των 5 μονάδων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα διαφορά 10 και πλέον μονάδων, ούτε φυσικά ότι το ποσοστό της θα κατέγραφε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ. Τέλος πάντων, για αυτό γίνονται οι προβλέψεις, για να διαψεύδονται!
Μετά την έκπληξη με το αποτέλεσμα ήρθε και η έκπληξη με τη σύνθεση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Ομολογώ ότι αυτό με ξάφνιασε ευχάριστα, και εξηγώ τι ακριβώς εννοώ: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις εκλογικές αναμετρήσεις και τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, θυμάμαι αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εξαγγέλλουν τη δημιουργία ενός μικρού και ευέλικτου υπουργικού σχήματος. Ούτε ο Σημίτης όμως ούτε ο Καραμανλής το τόλμησαν σε κάποια από τις δύο συνεχόμενες θητείες τους, ούτε φυσικά το είχαν τολμήσει οι προκάτοχοί τους. Το τόλμησε όμως ο Γιώργος Παπανδρέου από την πρώτη μέρα.
Κι αυτό δείχνει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι συνεργάτες του είχαν από πριν προετοιμάσει το σχήμα της κυβέρνησης, την κατάργηση υπουργείων και τη συνένωση άλλων. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει ένα σχέδιο. Ενδεχομένως όχι τέλειο, ενδεχομένως να αποδειχθεί αναποτελεσματικό, όμως υπάρχει. Κι αυτό είναι κάτι που μου άρεσε. Αναφέρομαι φυσικά στην ύπαρξη σχεδίου γιατί το υπουργικό σχήμα δεν είναι καθόλου μικρό. Λίγο μικρότερο από το προηγούμενο είναι μα εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Ίσως βέβαια να πρόκειται απλώς η αρχή ενός σχεδίου που θα καταλήξει να "προσφέρει" στη χώρα ένα πραγματικά μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα που θα παράγει πολιτική.
Κάτι άλλο που μου άρεσε στη νέα κυβέρνηση είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εμπιστεύτηκε αρκετούς νέους πολιτικούς και μάλιστα σε κρίσιμες θέσεις. Βέβαια, εάν είχε επιλέξει περισσότερους εξωκοινοβουλευτικούς σε υπουργικές θέσεις θα μου άρεσε περισσότερο αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Είπαμε, ας το δούμε ως μία καλή αρχή.
Μου άρεσε επίσης και το γεγονός ότι δεν "προστάτευσε" τους δικούς του ανθρώπους τοποθετώντας τους σε κάποια από τα λεγόμενα "προστατευμένα υπουργείο". Τον άμεσο συνεργάτη του και εκπρόσωπο του κόμματος Γιώργο Παπακωνσταντίνου τον έριξε στον λάκκο με τα λιοντάρια και στο υπουργείο Οικονομικών ενώ τον γραμματέα του Γιάννη Ραγκούση τον τοποθέτησε στο δύσκολο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, σε μια δε στιγμή που οι αλλαγές στον διοικητικό χάρτη της χώρας που ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις και να τον φθείρουν πολιτικά
Μου άρεσε ακόμη η τοποθέτηση Πάγκαλου σε θέση αντιπροέδρου με συντονιστικές αρμοδιότητες και η τοποθέτηση Παμπούκη σε ρόλο ελεγκτή και επιτηρητή του παραγόμενου κυβερνητικού έργου από τα υπουργεία.
Δεν μου άρεσε καθόλου όμως ο ρεβανσισμός που επέδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου προς τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον τοποθέτησε μεν στην τιμητική θέση του υπουργού Αμύνης, αφετέρου όμως του αφαίρεσε τα εξοπλιστικά δίνοντάς τα στον έμπιστό του Μπεγλίτη και ταυτόχρονα του "φόρεσε" τον Πάγκαλο ως καπέλο. Αντίστοιχα τον Λοβέρδο τον τοποθέτησε σε ένα υπουργείο που φθείρει κάθε πολιτικό που περνάει από κει και ασφαλώς δεν θεωρείται ένα από τα "πρωτοκλασάτα" υπουργείο για ένα στέλεχος που σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς - και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο - στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Ευρώπης, τη Β' Αθηνών.
(Κάποιοι βέβαια υποστηρίζουν ότι στόχος του είναι να "κοντύνει" πολιτικά τους εκλεκτούς του ΔΟΛ, γι' αυτό δεν υπουργοποίησε και τους Δαμανάκη, Σκανδαλίδη, Ευθυμίου, Παπουτσή. Η πορεία θα τα δείξει όλα πάντως).

Υ.Γ: Θεωρώ απόλυτη προτεραιότητα την διασφάλιση της αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σε πολιτικές θέσεις της διοίκησης όπως είναι οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων. Αυτός ο δημόσιος διαγωνισμός για την κάλυψη ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ θέσεων παραείναι επικοινωνιακό τρικ και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιος για τον τρόπο με τον οποίο ο Παπανδρέου θέλει να κυβερνήσει.

"Είμαι η ΕΛΑΣ και μόλις τελείωσα"......

Μπράβο ρε παιδιά, μπράβο! Κάνετε κι εσείς ό,τι περνάει από το χέρι σας για να απαξιώσετε το Σώμα της Αστυνομίας.....

Τύφλα να' χουν ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι Αναρχικοί.....

«Ο μόνος Έλληνας εδώ και δεκαετίες που γονάτισε τους Τούρκους»

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ο Τάσσος έφυγε. Λαμπρότερο επιτύμβιο από τον παραπάνω τίτλο μιας από της μεγαλύτερης τουρκικές εφημερίδες, δεν θα μπορούσε να’ χει Έλληνας. Αυτό ας χαραχθεί στο νου και την ψυχή του καθενός από μας.

Σκεφθείτε έναν προς έναν όλο αυτό το συρφετό που τον μίσησε και τον πολέμησε κι εδώ και στην Κύπρο. Ποιος τους υπολόγισε ποτέ; Ποιός τους φοβήθηκε, ποιός τους σεβάστηκε; Κανείς. Πουτάνες των πρεσβειών και του μαύρου χρήματος. Λαδωμένοι αρουραίοι των ξένων συμφερόντων. Ποιος ξένος υπολόγισε ποτέ αυτές τις πολιτικοδημοσιογραφικές κοκότες; Κανείς. Βρείτε έστω μια τόση δα ασήμαντη προσφορά τους στο Κοινό των Ελλήνων. Τίποτα. Μια επαρχιώτικη φτωχομπινέδικη μαφία, ψιλοπαλιανθρωπάκοι, ανακυκλωμένοι αριστεροί και ραμολιμέντα της Αποστασίας, διανοούμενοι του δίφραγκου, κομπέρ της πολιτικής, αδίστακτα ασπόνδυλα της κοινοβουλευτικής ραστώνης και όλοι, μα όλοι, βαθύτατα μισέλληνες, συμπλεγματικοί επαρχιώτες της Εσπερίας.

Ο Τάσσος ήταν Αρχηγός, πρόμαχος. Σίγουρα είχε ελαττώματα κι έκανε λάθη. Όμως τον άντρα τον κρίνει η μεγάλη ώρα κι εκεί ο Τάσσος στάθηκε τείχος Τιμής και Εθνικού Συμφέροντος. Από τα νιάτα του στην ΕΟΚΑ και τις άγριες μέρες της ανταρσίας, ως την απόπειρα εφαρμογής του ανανικού απαρτχάϊντ στην Κύπρο. Τους έτριψε το σχέδιο τους στην μούρη. Το διάγγελμα του ήταν η πρώτη στιγμή μετά από χρόνια που ένοιωσα πάλι υπερήφανος, που νοιώσαμε όλοι περήφανοι. Διέλυσε τους σχεδιασμούς τους, αποκάλυψε το αποκρουστικό πρόσωπο τους, συνέγειρε τον λαό. Σταμάτησε τον εχθρό στις Πύλες και ξεβράκωσε την Πέμπτη Φάλαγγα της νεοκυπριακής και κολωνακιώτικης δουλοφροσύνης. «Ο μόνος Έλληνας εδώ και δεκαετίες που γονάτισε του Τούρκους». Καλό ταξίδι.

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=796

Το σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ

Ο γερμανικός κινηματογράφος μας έχει προσφέρει ορισμένες εξαιρετικές ταινίες τα τελευταία 10-15 χρόνια. Το Goodbye Lenin, το Άρωμα, Οι ζωές των άλλων, Η πτώση, είναι ορισμένες από αυτές. Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για "άνθηση του γερμανικού κινηματογράφου" αλλά οι συγκεκριμένες ταινίες (και ορισμένες ακόμη) είναι καλές ταινίες. Είναι ταινίες που αξίζουν και τα λεφτά του εισιτηρίου τους και τον χρόνο που τους αφιερώνεις.

Το "νέο φρούτο" του γερμανικού σινεμά είναι "Το Σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ", η νέα ταινία του Ούλι Έντελ, που πριν μερικά χρόνια μας είχε χαρίσει την Πτώση, μια εξαιρετική ταινία για τον Αδόλφο Χίτλερ και τις τελευταίες μέρες του Τρίτου Ράιχ. Το "Σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ" αναφέρεται στη δράση της RAF, της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης που έδρασε στη Δυτική Γερμανία τις δεκαετίας '60 και '70.

Πρόκειται για μία πολύ ωραία ταινία. Έργο τέχνης και ντοκιμαντέρ μαζί, αναπαριστά πιστά τη δράση της οργάνωσης, το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της εποχής, την ψυχοσύνθεση και τα κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Έντελ ξετυλίγει την ιστορία της RAF και των πρωταγωνιστών της με τρόπο λιτό και πυκνό, το φιλμ είναι γρήγορο αλλά κατανοητό, στέκεται με ψυχρή ματιά πάνω στα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές, δεν παίρνει θέση παρά αφήνει αυτό το ρόλο στους θεατές. Στόχος του δεν είναι να ηρωοποιήσει τα μέλη της RAF, να δώσει άφεση αμαρτιών για τα εγκλήματα που διέπραξαν. Ούτε το ρόλο του δικαστή θα παίξει όμως. Παραθέτει τα γεγονότα. Και ελπίζει ότι θα γεννήσει ερωτηματικά και προβληματισμούς. Κι αυτό το καταφέρνει. Το καταφέρνει καλά...

Καταρρέει η ανοιχτή οικονομία;

Δεν είναι λίγοι αυτοί (ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, διανοούμενοι) που ισχυρίζονται ότι η πρόσφατη κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και η ύφεση που την ακολουθεί, αποτελεί απόδειξη της κατάρρευσης του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών της ανοικτής οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ιδέες του Μάρξ και οι κεϋνσιανές θεωρίες έχουν γίνει ξανά τις μόδας προβαλλόμενες ως το αντίδοτο στην παρατηρούμενη απορρύθμιση των αγορών.
Ξεχνούν φαίνεται όλοι αυτοί την οικονομική κατάσταση στην οποία άφησε τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού η εφαρμογή των μαρξιστικών πολιτικών, όπως ξεχνούν επίσης, και τον λόγο για τον οποίο, από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και ύστερα, επικράτησε σε όλο σχεδόν τον κόσμο το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της αγοράς.
Ο λόγος που ο νεοφιλελευθερισμός επικράτησε στον αγγλοσαξονικό κόσμο αρχικά, και ύστερα στις περισσότερες χώρες του πλανήτη είναι διότι το κεϋνσιανό μοντέλο που εφαρμόστηκε μεταπολεμικά και μέχρι τη δεκαετία του '70 δεν απέτρεψε μία μεγάλη οικονομική κρίση. Συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του '70 όταν οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν το τριπλό οικονομικό πρόβλημα: της ανεργίας, του πληθωρισμού και του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών. Η αδυναμία του κεϋνσιανού μοντέλου να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό και να προσφέρει μία ικανοποιητική λύση, οδήγησε την αμερικανική κυβέρνηση στο να παρέμβει και να σταματήσει να πουλάει χρυσό έναντι δολαρίων στις νομισματικές αρχές της χώρας, και στη συνέχεια οδήγησε στην επικράτηση ενός νέου οικονομικού μοντέλου, του νεοφιλελεύθερου, και στο δόγμα της αυτορύθμισης της αγοράς.
Η γνώση και μόνο αυτού του δεδομένου θα έπρεπε να αποτρέψει κάποιον από τον ισχυρισμό ότι μια οικονομική πολιτική στηριγμένη στις κεϋνσιανές και μετακεϋνσιανές θεωρίες μπορεί να βγάλει την παγκόσμια οικονομία από το αδιέξοδο και να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει παρόμοια κρίση στο μέλλον. Το μοντέλο αυτό έχει δοκιμαστεί και έχει δώσει ανάλογες κρίσεις, ίσως και χειρότερες της σημερινής. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν έχει κενά κι ότι δεν πρέπει να διορθωθεί. Απλώς δεν μπορεί να διορθωθεί με ένα εξίσου ελλιπές σύστημα!
Η λύση στο πολύπλοκο οικονομικό πρόβλημα πρέπει να δοθεί με ενίσχυση του παρεμβατικού και εποπτικού ρόλου του κράτους. Το κράτος πρέπει να επιβάλλει νέο κανονιστικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις και να φροντίζει οι κανόνες αυτοί να τηρούνται, προστατεύοντας τις επιχειρήσεις από την απληστία και τις άφρονες επιλογές, εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των πολιτών του.
Η "λύση" είναι στην ελεύθερη αγορά αλλά κάποιος θα πρέπει να τη διατηρήσει ελεύθερη, μακριά από την ασυδοσία!

Θα έπρεπε να την έχουμε καταγγείλει εμείς από καιρό....

Στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προσφεύγει η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ καταγγέλλοντας την Ελλάδα για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, και ειδικότερα του άρθρου 11 αυτής, όπου αναφέρεται ότι τα Σκόπια μπορούν να ενταχθούν σε διεθνείς οργανισμούς με την προσωρινή τους ονομασία, "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας". Η κυβέρνηση των Σκοπίων θεωρεί ότι η άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας από την πλευρά της χώρας μας, τον περασμένο Μάρτιο στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, αποτελεί παραβίαση της Συμφωνίας και με αυτό ως πρόσχημα καταφεύγει στη Χάγη τερματίζοντας ουσιαστικά τις συνομιλίες που διεξάγονται εδώ και καιρό στα Ηνωμένα Έθνη υπό τον Ειδικό Διαμεσολαβητή, Μάθιου Νίμιτς.

Η παραπάνω εξέλιξη οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η τακτική των Σκοπίων έχει αλλάξει (παρά τις αντιδράσεις του Προέδρου Τσερβένκοφσκι που διεμήνυσε στον πρωθυπουργό Γκρούεφσκι ότι "αναλαμβάνει ολόκληρη την ευθύνη για το πρόβλημα της ονομασίας και τις προσπάθειες προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ", χαρακτηρίζοντας την απόφασή του "αντίθετη προς τους νόμους και το Σύνταγμα") και έχει εξελιχθεί σε επιθετική. Τα πρώτα σημάδια της αλλαγής αυτής είχαν διαφανεί καιρό πριν, όταν ο πρωθυπουργός της FYROM έστελνε κάθε μέρα και από μία επιστολή κατηγορώντας την Ελλάδα για παραβίαση των δικαιωμάτων της "μακεδονικής μειονότητας" (sic), σε μια σαφή προσπάθεια να μετακινηθεί το ενδιαφέρον των συνομιλιών από ζήτημα που αφορά αποκλειστικά και μόνο την ονομασία του γειτονικού κράτους, σε ζήτημα αναγνώρισης μακεδονικού έθνους και γλώσσας.

Τότε, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιδράσει στις προκλήσεις της Σκοπιανής πλευράς, αν και οι πολιτικοί της γείτονος χώρας είχαν δώσει αρκετές αφορμές, που θα δικαιολογούσαν την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από μέρους της Ελλάδας. Η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε "Αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος", οι συνεχείς αναφορές στην "αλύτρωτη Μακεδονία του Αιγαίου", η έγερση μειονοτικών ζητημάτων, ήταν μερικές μόνο από αυτές τις αφορμές. Και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τότε υποστήριζαν ότι η χώρα μας έπρεπε να έχει προσφύγει στη Χάγη και να έχει αυτή καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία ως παραβιασθείσα.
Οι τωρινές εξελίξεις φαίνεται να δικαιώνουν τη συγκεκριμένη άποψη καθώς η ελληνική πλευρά θα προσέλθει κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας έχοντας ως υπερασπιστική της γραμμή την "αναντίρρητη παραβίαση της Συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπίων". Ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται να υποστηρίξει ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία (άρα και το άρθρο 11) είναι εδώ και καιρό ανενεργή, αφού έχει παραβιαστεί από την ΠΓΔΜ η υποχρέωση για σχέσεις καλής γειτονίας. Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν καταγγέλθηκε τότε που παραβιαζόταν η Συμφωνία, ή έστω, όταν πια είχε φανεί η σκλήρυνση της στάσης από την πλευρά των Σκοπίων και ήταν ορατό το ενδεχόμενο τα Σκόπια να θέσουν το θέμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ; Γιατί η ελληνική διπλωματία αντί να οδηγεί αυτή τις εξελίξεις, άφησε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην άλλη πλευρά και τώρα σύρεται πίσω από αυτή;
Απάντηση φυσικά δεν είναι εύκολο να δοθεί: Έλλειψη διορατικότητας; Έλλειψη αποφασιστικότητας; Αδράνεια των διπλωματών; Αδράνεια των πολιτικών; Συνδυασμός των παραπάνω; Μπορεί να ισχύουν όλα, ή να ισχύει κάτι άλλο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που έχει γίνει πιο σύνθετο από ό,τι ήταν την προηγούμενη βδομάδα. Για να φτάσει να εκδικαστεί η προσφυγή στη Χάγη ενδέχεται να περάσουν και τέσσερα χρόνια. Εν τω μεταξύ η πιθανότερη κίνηση από την πλευρά των Σκοπίων είναι η προσφυγή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αιτούμενα την αναγνώρισή τους με τη συνταγματική τους ονομασία. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα κράτη έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας", η ευόδωση της προσπάθειάς τους δεν αποκλείεται να έχει ευχάριστα γι' αυτούς, και δυσάρεστα για την Ελλάδα, αποτελέσματα. Το διπλωματικό πόκερ που καλείται να παίξει η Ελλάδα θα είναι σκληρό, ενώ πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετρήσουμε ακόμη μία ήττα στα εθνικά μας θέματα.

Οι κινήσεις αυτές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα. Από τη μία το ρευστό πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό, με την οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα, τους αντάρτες και την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και από την άλλη τα ανοιχτά "μέτωπα" στην εξωτερική πολιτική με το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Πιθανότατα να πρόκειται για σύμπτωση και να μην κρύβεται κάποια "διεθνής συμπαιγνία εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων" - θεωρία που βρίσκει ισχυρή απήχηση στη χώρα μας - αλλά, όλα αυτά,σε συνδυασμό με τη λήξη της προεδρίας Μπους σε δύο μήνες (μην ξεχνάμε ότι λίγο καιρό πριν είχε δει το φως της δημοσιότητας έγγραφο όπου Αμερικανοί και Σκοπιανοί επιχειρούσαν να περάσουν από το "παράθυρο" την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας) και την ανακοίνωση της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Άγκυρας και Σκοπίων, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά για το εάν είναι όντως τυχαία ή μεθοδευμένα. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αντεπεξέλθει στην δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί.

Υ.Γ: Ενδιαφέρον θα έχει και η στάση του νέου Προέδρου Ομπάμα, μετά τα τόσα που έχουμε ακούσει για τη "φιλελληνική" του στάση!